Zaman dediğin su gibi...Bir bakmışsın yıllar kalıvermiş ardında.Ne kadar şey yaşayabilirsen dolu dolu,seni seven insanlarla ,o kadar varsın.
Herkes riyakar bu hayatta ve bil ki ailenden başka karşılıksız sevebilecek kimse yok seni,
Vakti geldiğinde annen,baban da uçup gidecek uzaklara,yalnız kalacaksın,alışmalısın...
Ama korkma kimseye muhtaç değilsin ve yalnızlık sandığın kadar korkunç değil.Seni gerçekten seven insanlar;ne yaparsan yap bil ki yanında olacak.
Sakın ola hayatı boşa harcama,yaşayabildiğin her gün bir öncekinden daha kıymetli.
Neşeli, insanlar olsun hayatında,her yaptığını kıskanan,her başarını törpüleyen,cesaretini kıran,kendi mutsuzluğunu bulaştıran değil!Neşe veren,cesaret veren,destekleyen insanlar...
İş,güç,kariyer,bitmeyen sınavlar,hırs...
Tüm bunların gölgesinde geçip gitsin diye yaşanan bir hayat koca bir kayıp değil de nedir?Şimdi güzel bir gülümsemeyle güne merhaba de ve tadını çıkar hayatın :)
anlamlı bi post olmuş cnm. eline sağlık.
YanıtlaSil