İşsizlik Durumu ve Trajikomik İş Görüşmeleri

 

 Okuldayken tek derdimiz okulu bitirmektir ama aslında okulu bitirmek için katlanılan çilelerin kat be kat fazlası okul bitince çekilir.Hele hele evde durmaya alışkın biri değilseniz yandınız.Hemen tüm iş bulma sitelerine üye olunur ilk önce bilinçsizce,zaman geçtikçe daha bilinçli ,biraz daha zaman geçtikçe çok daha seçici,uzun zaman geçtikten sonraysa hangisi olursa olsun mantığıyla iş başvuruları yapılır ve aylarca süren bekleyiş başlar.Şanslıysanız bu süre bir kaç günü bulacaktır.Kayıtlı olmayan numaralar aradıkça heyecan basar,kimi devremülkçü çıkar kimi yanlış numara :)

 Neyse efendim bu süreç çok can sıkıcı,stresli ve bunalımlı olduğundan yemek yapmaya girişilir,sokak sokak gezilir,birden bire içinizdeki hobi aşkı yeşerir,gün olur akşam olur,saatler su gibi akıp gider derken bir bakmışsınız aylar geçmiş,bir yığın görüşmeye gitmişsiniz,hala işe girememişsiniz...

Anne,baba daha iyi bir okulda okusaydın havada kaparlardı,sen değil onlar seni arardı diye çemkirse de bu devirde işe girmenin ne kadar zor olduğunu,tecrübeli bir lise mezununun tecrübesiyle seni eleyerek işi nasıl kaptığını gördükten sonra,okuldu,diplomaydı ne kadar önemli anlamaya başlarsın.(!)Okulda öğretilen teorik bilgiler bizim için elde var sıfır'dan ibaret hale geliyor.Tüm iş görüşmelerinde durum şu;

-Ne okudun,nerede?
-Y...'de U....
-Hmm güzel sertifikan ?
-M..,K..,K..,İ..,B...
-Tecrüben?
-Mmm.Şey..Kem,küm.Tecrübem yok yeni mezunum, öğrenirim kolayca,çabucak işi kavrarım(okulu zor bitiren A..işe gireli bir yıl oldu sen hala tecrüben yok diye saçmala!)

 Ha bir de işveren konusu var ki evlere şenlik.Pat diye medeni durumunu soran mı ararsın,nerede kimlerle oturduğunu sorgulayanı mı.Yahu ben altı üstü gelip şurada işime gücüme bakacağım,hem size faydalı hem kendime faydalı edebimle çalışacağım demek isteseniz de çoğu zaman tüm cümleler içinizde patlar.
Ha ama çemkirdiklerim de çok oldu orası ayrı.Taş değiliz nihayetinde sabır denilen şeyin de bir sonu var.Neyse şimdi,anlatsam sayfalar dolar,sıkılırsınız.


 İş başvurusu yaparken şirket adını google amcaya soruyorum ,semti neresi,kolay ulaşabilir miyim oraya,nasıl bir iş yapıyorlar,imkanları neler gibi bir çok nedenle ince eleyip sık dokuduğumdan binlerce ilan olan sitelerde kendime göre ilan bulamıyorum ne tuhaf.Devir öyle bir devir olmuş ki kurtlar sofrası vesselam!

Ha ama önceden bu kadar araştırma yapmadan gidiyordum,ilanda yazan pozisyonla sizi başlatacakları pozisyon farklı oluyordu,ağzım yandı,üflüyorum ne yapayım.Erkek olsak hiç dert değil.Girer bir yerde öyle ya da böyle çalışırsın ama bizim için zor oluyor malesef.Eşitlik,o bu diye ne kadar kendimizi aynı konumda saysak ta gördüm ki iş konusunda durum böyle değil.En azından iş bulma sürecinde.


 Konu nereden nereye geldi ne anlatacaktım neler yazdım ama biliyorum ki çoğumuz aynı sıkıntıları yaşıyoruz.Ben aslında biraz güldürmek istemiştim sizi ve başıma gelen trajikomik olayı paylaşmaktı niyetim;

Bir kaç ay önce Ostim'de çok ta köklü bir şirket beni görüşmeye davet etti.İlk görüşme güzel,iki güzel,üç güzel en son artık iş için anlaşmaya varıp,maaş ve diğer hakları net olarak konuşup el sıkışacağımızı düşünürken(ki bana böyle söylendi)neler geldi başıma,sormayın :)!

Çıktım sabahım köründe yola,git Allah git tuhaf tuhaf insanlar.İndim dolmuştan yürümeye başladım.Diğer görüşmelere arabayla gitmiştim.Dolmuş yolunu ilk defa kullanıyorum ama nasıl tedirginim.Her yerde tamirciler,tamirciden fırlamış sürekli ortaya laf atan kişiler,başı boş kocaman kocaman köpekler(ki normalde hiç korkmak )Bir yandan yürüyorum hızlı hızlı bir yandan manyak manyak şeyler düşünüyorum.
*Ya terlersem
*Ye düşersem
*Ya beni kaçırırlarsa şimdi
*Ya köpekler bacağımı yakalarsa :)


4.görüşmeye kadar yetkili müdüreyi ve yanındaki bey'i görmemiştim.En kazık soru en son çıkar ya hani onun gibi oldu :)Diğer üç görüşmede de görüştüğüm kişiler öyle cana yakın öyle teşvik ediciydi ki,işe aldındıktan sonra gereken tüm eğitimi kendileri vereceklerini söylediklerinde zaten burada olmalıyım diye içimden geçirmiştim.Bir saygı,bir güler yüz.Üstelik hepsi bölüm müdürleriydi ama ne şu dağları ben yarattım havalarındalar ne saygısız.

Neyse 4.görüşmede yine geçtim konuşmanın yapılacağı odaya;bir kadın bir erkek geldi.Merhaba,hoşgeldiniz faslından sonra yaktılar sigaralarını,kikir kikir fingirdeşiyorlar mı ne garip garip kaş göz hareketleri,sizin banyo ne oldu tadilatı gibi abuk sabuk muhabbetler.Sanırsınız tesadüfen gitmişim de muhabbetlerinin ortasına dalmışım!Neyse ben görüşme için gelmiştim,sizinle son görüşmemi yapacağım söylendi falan dedim tüm oklar bana döndü sanki :).Kadın demez mi;

*Görüşmeler olumlu ama bilmeniz gereken bir kaç şey daha var;biz elemanlarımızı kolay kolay yükseltmeyi düşünmüyoruz.Yıllarca buraya emek veren biziz.Dolayısıyla size bir şeyler öğreteceğiz ama en ufak hataya tahammülümüz yoktur.

 Çalışma saatlerimiz belirlidir ama haftanın üç günü bir kişi nöbetçi olarak kalır.Genellikle de yeni gelen eleman.Tabi zorunlu değil ama kalmazsa gözümüzde ona göre değerlendirilir.(İlla ki kalacak).Mesaiye kalınca saat 9-9.30 gibi çıkar.

*Kalmak önemli değil ama o saatte evime dönemem buradan.Servis var mı acaba?

*Metroya kadar yürüyebilirseniz oradan bir şekilde geçersiniz.(Köpeklerin,tamircilerin olduğu yoldan tabi!)

*Her ayın 1 ya da 2 günü bizim söyleceğimiz şehirlerdeki kurumlara gitmeniz gerekecek.Hem sizin için seyehat hem de oradaki insanlarla tanışmanız için fırsat olacak.Başvurduğunuz pozisyon için tecrübeniz olmadığından şimdilik şu pozisyona düşünüyoruz sizi.(3 görüşmedir yoktu yeni çıktı bu da).Başlangıç olarak yol parası yok yalnızca asgari ücret.Yemek için de yemekhanemiz var,sigortanız yatar.Bir de yüksek lisans yapmak istiyormuşsunuz;tecrübeniz bile yok bunu düşünene kadar bence bir yerlerde çalışıp tecrübe edinin.Diplomanız da var ama iki üç yıl tecrübeniz olsaydı bu kadar görüşmeye bile gerek kalmazdı.
Sonuç?

*Bir aday daha var lise mezunu ,bir kaç yıl çalıştığı için öncelikli.Sizden sonra onunla da görüşeceğiz.Akşam sizi ararız.(Arasanız da açmayacağım için hiç mühim değil)

***Çıktım hemen ama nasıl sinirliyim.Kulaklarım,elim yüzüm nasıl yanıyor.Bir yandan kendime kızıyorum bir yandan diyorum böyle insanlara laf etmeye bile değmez.Bir buçuk ay buraya gittim geldim,boşa vakit kaybettim!İki köpek takıldı peşime zaten sinirlerim laçka olmuş,tüm günüm heba!Üstelik bu 4.görüşme diye iki iş görüşmesini daha yok saymışım.

 Yürüdükçe hızlanıyor köpekler,oradan buradan laf atanlar,korna çalan arabalar!Utanmasam yolun ortasına oturup ağlayacağım.Ayakkabımın da tokası kopmaz mı!Bir bu eksik.Öyle bir toka ki sağ tarafı yapışık,sol tarafı ayrıldı yürüdükçe tık tık yere çarpıyor :)İyice rezil oldum anlayacağınız :)

 Çıkarttım kolyemi ayakkabının etrafından bağladım.Dolmuşa binmek için karşıya geçtim.Kim bilir nasıl görmüyorum sinirden ki abla geç diye  biri yer verdi,insanlar tuhaf tuhaf bana bakıyor.Dolmuş gitti bir kaç dk.park etti.

 Önce anlam veremedim tabi kafa başka yerde sonra fark ettim ki orası son durakmış,adam da inmiş park etmiş :))Hayır arkadaşım içeride yolcu var insan bir seslenmez mi?Nasıl sinirli görünüyorsam artık korktu mu adamcağız ne,indim dolmuştan demez mi abla sen yanlış bindim gel hemen şuna geç diye.Yahu şimdi mi söylenir bu,dağın başı :)


 Neyse ya sabır çeke çeke bindim yine atraksiyonlu bir dolmuş yolculuğundan sonra eve ulaşabildim.Bugüne dek bir çok görüşmeye gittim ama böylesiyle karşılaşmadım hiç :)Aslında iki üç şey söyleyip sizi uyaracaktım ama yazdıkça yazdım.Demem o ki siz siz olun bu tür görüşmelerde karşınızdaki insanın söylediklerine hiç canınızı sıkmayın.Herkesin eğitimi,yaşantısı,kültürü farklı.Size saygısızca gelen o kişiye göre normal olabilir.

 Ki normal gelmese az çok utanır insan.İnsan olsa tabi.Hiç tavrınızı bozmayın hemen ortamı terk edin.Yani iş arama süreci zor,sıkıntılı,yıpratıcı ama eninde sonunda hepimizin gönlüne göre bir yer denk gelecektir.Çok seçici olmakta iyi değil.Bir süre sonra hiç bir yer aramıyor hem de siz deli gibi çalışmak isterken!Bir yılı geçkin süredir istediğim gibi bir iş bulamadım ve bunda da vardır bir hayır diyerek bekliyorum.

Sizi oyalayacak,geliştirecek şeylerle ilgilenin bu süreçte.Bölümünüze dair eğitimler alın,gitmek istediğiniz kurslara gidin,sakın  içinize kapanıp kendinizi günden güne yıpratmayın.Bir kaç ay çok üzülüyordum bende ama artık kafama takmamaya çalışıyorum.

 Elimden geleni yaptığımı düşünüyorum ve bir şekilde istediğim gibi olmasa bile benim için iyi olacak bir işe gireceğim.Siz siz olun sabredin,başvurularınızı yapın,kendinizi geliştirmeye çalışın.

Umarım 2013 ben ve benim gibi olan herkese güzel,hayırlı iş kapıları açar ;)Gelecek görüşmeler için bana şans dileyin.
Blogvin üzerinden beni takip etmek için tıktık